Evelyne, hoe zit het met je CrossFit avontuur? Gaat afvallen en CrossFit samen? Hoe zit het met je mindset? Is weightlifing of gewichtheffen echt iets voor vrouwen?
De start van een nieuw jaar, de ideale periode om even stil te staan bij de vorderingen die ik maakte. Of, misschien is het beter om even te kijken vanwaar ik kom. Ik kan alvast met zekerheid zeggen dat ik niet meer die onzekere, mollige introvert ben die (bijna)2 jaar geleden een CrossFit box binnenstapte. Een vetje teveel hier, wat te veel complexen daar. Ik had dan ook maar één doel, afvallen!
Heb ik mijn doel bereikt met afvallen?
Laat me met de deur in huis vallen en daar even volmondig “nee” op antwoorden. Twee jaar later won ik nog steeds de strijd tegen de kilo’s niet, maar gek genoeg stoort me dat niet meer zoals voorheen. Tien kilo verliezen leek me niet zo gek veel aangezien ik jaren ervoor veel meer verloor. Cardio en weinig eten was toen mijn levenswijze. Ik deed vaak 2 à 3 uren na elkaar. Helaas haalde vermoeidheid me dan ook snel in. Doe er nog een schepje lichamelijke kwalen boven op en je hebt het perfecte excuus om te stoppen met sporten. Ik had dan ook mijn doel gehaald na een jaar knallen, -40kg op de weegschaal en passen in mijn droomjurk. Ik ging nog steeds héél graag sporten, maar het doel was weg dus ik legde de lat minder hoog. Ging terug meer eten en schrapte sneller een training. En laat net dat regel nummer 1 zijn: Never get comfortable.
Sometimes it’s not just the WOD that makes us get out of bed. It’s the amazing people that count on you te be there.
Ik bereikte zoveel meer dankzij CrossFit!
Op de eerste plaats maakte ik als persoon gigantische sprongen. Ik kan duidelijk meer dan dat het kleine stemmetje in mijn hoofd beweert. Als de trainer een jaar geleden zei “Vandaag gaan we aan de ringen hangen.” stond ik al bijna bij de deur. Mijn stemmetje zei namelijk dat dat iets is voor gevorderde atleten, ben ik niet. Doei. Terwijl ik nu zo snel mogelijk alle skills wil leren en niet eens weet bij welke te beginnen 🙂
Ik denk dat ik de grootste groeispurt maakte toen ik na 25 weken oefenen, eindelijk ondersteboven op mijn handen stond. Letterlijk een last die me van de schouders viel. Dat ik niet meer de enige in de ruimte was die klamme handen kreeg en hoopte dat ik niet aangewezen werd om te proberen. De enige die nog een laatste zetje nodig had om haar benen tegen de muur te duwen. Om nog maar te zwijgen over het hele proces dat ik samen met mijn coach doorliep om van een Pike hold (handen en voeten aan de grond, billen omhoog en hoofd tussen je schouders)tot handenstand te komen. Van vloer naar box(pike hold) vond ik volgens mij nog een engste, in mijn gedachte viel die box wel honderd keer om met mij erop. Gebeurde nooit, ik nam de coach zijn woord hierop. Thuis oefende ik dan nog verder, tot ergernis van mijn geduldige man die me een zetje moest geven. En uiteindelijk zwierde ik op een goede dinsdag eindelijk mijn benen zelf tegen de muur. Buddy’s aan de rechterkant, de coach aan de linkse, de muur om me op te vangen. “Doorzwieren!” werd me toegeroepen en voor ik het wist, was ik ermee weg. Het leuke aan CrossFit is dat je het nooit alleen doet, er staat altijd een support team klaar om blij te zijn met en voor je.
Dat ik eindelijk begrepen heb dat er grenzen zijn aan zwaar trainen. Wat ik voorheen wekelijks deed, verdeel ik nu over maanden. Zo nu en dan eens testen waar mijn maximum ligt, is voldoende. De bladzijde met PR’s(persoonlijk record) zal dit jaar niet zo snel vol staan als andere jaren. Toch ben ik blij dat ik dit jaar mijn eerste 70 kg Backsquat deed, zonder pijnlijke knieën tijdens of de dagen erna. En dat ik deze keer wel tot onder parallel kon gaan. Een jaar geleden was ik helemaal niet zo mobiel en waren mijn knieën niet gemaakt om te squatten(dacht ik). Ze willen nog steeds naar binnen knikken en hebben dagen dat ze loodzwaar en pijnlijk aanvoelen. Zeker op vochtige en koude dagen, het perfecte weer voor winterdipjes. Toch zijn we op goede weg.
Hetzelfde geldt voor mijn ellebogen en polsen. Man wat deden die pijn tijdens front rack oefeningen. Ik draaide al met mijn ogen als ik “Thruster” zag staan op het bord. Dat betekent pijn aan de knieën, schreeuwende polsen en protesterende ellebogen. Ze doen dat nog, maar veel minder dan vroeger. Zo tikte ik zelfs de 55 kg aan tijdens mijn laatste 1 RM Front squat. Mijn allereerste poging was met veel moeite 20 kg. Al die beenoefeningen tijdens de vrije trainingen werpen dus wel hun vruchten af. Kom maar op met die Thrusters!
Strong overhead, wie had gedacht dat ik ooit 47,5 kg zou Jerken boven mijn hoofd?! Mijn eerste Clean & Jerk zat op 25 kg en ging niet zo netjes als nu, dat kan ik met zekerheid zeggen. Ik heb nog steeds moeite met (teveel) nadenken en doen, maar ik ben me wel bewust van wat ik doe. Een jaar geleden had ik moeite met een oefening bij een benaming te plaatsen. Ik kon geen onderscheid maken tussen power, hang of muscle Snatch, al die verschillende startposities vond ik veel te ingewikkeld en welk nut hadden ze? Dus mocht je een beginner zijn, het is oké om niets te snappen van wat er gezegd wordt. Alles komt op zijn tijd.
Lees ook het artikel over mealpreppen
Weightlifting en CrossFit resultaten op een rijtje:
Met beide voeten aan de grond, durf ik toch trots te zeggen dat ik enorm gegroeid ben. Dat ik nu ook begrijp wat krachttraining doet voor je lichaam, mits je alles juist doseert. Ik weet waar mijn zwakke punten zitten en zal ze dit jaar extra trainen in plaats van ze te vermijden. Het feit dat mijn lijf kort na de zomer begon te protesteren tegen al dat overtrainen, is eigenlijk alleen maar positief. Misschien leer ik nu luisteren naar het fluisteren van mijn lichaam. Ik leerde alvast begrijpen welke oefening we voor welke reden doen en welke oefeningen je beter even achterwege laat als je een mindere dag hebt. Dat een correcte houding met lichte gewichten veel beter is dan een record liften met een slechte houding. Er is nog veel werk aan en regelmatig wordt ik nog op de vingers getikt als ik toch teveel hooi op de vork wil nemen. Er zijn periodes dat ik mijn abonnement weg wil smijten en gewoon wil stoppen omdat mijn lichaam precies niet mee wil met mijn mindset. Het is dan vooral belangrijk om even terug te bladeren in mijn schriftjes, om te lezen hoe zwaar de trainingen toen waren. En als ik dan denk aan de sfeer en de mensen in de box, schud ik mijn twijfel van me af en ga weer door. Zelfmedelijden is prima, voor eventjes dan want je bereikt er niets mee.
Dat mijn lijf soms niet mee wil. (klik om het te lezen)
Natuurlijk merk ik ook dat vet langzaam plaats maakt voor spiermassa, al gebeurt het op een heel traag tempo. Toch mag ik ondertussen al vaarwel beginnen te zeggen aan mijn sportleggings en een maatje naar beneden gaan. Ik doe niet anders dan trekken en sleuren aan mijn broek tijdens de training. Ik verloor een slordige 23cm en 5kg sinds de laatste meting in februari van 2019. Dat de boel nu wel een heel pak strakker aanvoelt dan ervoor is voor mij voldoende resultaat. Bye bye muffintop! Als ik tegen de zomer niet meer jiggle, ben ik al tevreden.
Doelen 2020
Ik heb er véél voor dit jaar, een hele bladzijde vol. Genoeg om mezelf aan het werk te zetten en gemotiveerd verder te gaan. Eentje die ik met zekerheid wil kunnen afvinken dit jaar? Mijn allereerste pull up zonder (dubbele)elastiek! Na de handenstand is dit een 2e primeur. Stay tuned for that!
En jij? Maakte jij gezonde voornemens voor 2020 of doe je er niet aan mee?
……………………………………………..