Ga even met me mee in de tijd, terug naar 16 augustus 2012. De geboortedag van onze kleinste zoon, bovendien ook de dag waarop ik ten huwelijk werd gevraagd. Het kleine wondertje droeg namelijk een romper met een belangrijke vraag. Het duurde even voor ik het doorhad na al dat persen en werken, een beetje van de kaart reageerde ik met een vermoeide, maar supertrotse “Ja!”. Het was dubbel feest in verloskamer 4 hoor!
Een huwelijk plannen
Het plannen van het feest, catering en alles rondom ging me wel goed af. Ik had tenslotte tijd genoeg want de trouwdatum prikte we vast op 13 september 2014. 2 jaar om van mijn zwangerschapskilo’s af te raken en in mijn droomjurk te passen. Geen stress te bespeuren, is dat wel normaal? Ik ging te rade bij een weddingplanner, ook al klonk dat als iets wat alleen rijke mensen konden betalen. Toch vond ik er eentje die perfect in het kleine budget paste van een jong koppel dat aan het verbouwen is met 3 kinderen. Michele was een geschenk uit de hemel. Tijdens de voorbereidingen hielp ze met plannen en uitvoeren, gaf tips en deelde haar ervaring. Je moet aan zoveel dingen denken, om nog maar te zwijgen over het samenstellen van de gastenlijst. Je wil iedereen laten meefeesten, maar het moet ook passen in je budget. Laat je ze eten, of doe je alleen hapjes. Ga je voor chic of doen we het gewoon? Het grootste drama was de zaal. De eerste zaal die we reserveerde, werd uiteindelijk door een administratieve fout aan iemand anders verhuurd! Gelukkig vonden we een andere optie, minder mooi, maar qua locatie en aanbod wel perfect. Ook hier bleek achteraf een dubbele boeking op te staan. Uiteindelijk paste alle puzzelstukjes bij elkaar. Catering, zaal, , tafelschikking, ringen, uitnodigingen, check!
De jurk
Gelukkig begon ik op tijd met de jacht op een jurk. Ik zocht iets elegants met korset en zonder bandjes. Nam mijn girls bij de arm en ging de bruidswinkels af. De eerste halte was Nova Bruidsmode in Maasmechelen, toen nog in de garage langs haar huis. Het aanbod was niet erg groot, maar er waren zeker jurken die me lieten twijfelen. Toch ontbrak het “waaw” gevoel. De volgende halte was, hier was het aanbod duidelijk al groter. Ik vond enkele jurken die ik mooi vond, maar na een pasbeurt bleken ze dan weer net niet perfect genoeg. De volgende halte was Jagré Bruidhuis in Deurne. Volgens mij is deze ondertussen failliet, kan best want hun klantenservice was niet om over naar huis te schrijven. Bij de eerste pasbeurt waren ze super behulpzaam, het aanbod was veel ruimer dan de vorige winkels en er was voor elk budget iets. Natuurlijk viel mijn oog op een jurk die het dubbel kostte van wat ik in gedachten had. Tiara op het hoofd, sluier erbij en voilà ik was meteen een smak geld kwijt. Het was deze jurk die mijn mama en zus een traantje liet wegpinken. Het liet mijn dames niet onberoerd dat ik daar stond te stralen op dat kleine podium in een witte prinsessenjurk. Dus, I said yes to the dress!
Een cadeautje voor hem
De avond voor het huwelijk sliepen mijn man en ik apart. En enkele maanden ervoor ging ik stiekem aan de slag met het plannen van een uniek cadeau voor hem. Samen met Martine, onze trouwfotograaf ging ik volledig uit mijn comfortzone. Trok mijn bruidslingerie, zijn favoriete voetbalshirt en een paar dagen later had ik een ondeugend fotoboek op mijn deurmat geleverd(Geen zorgen, niets dat kinderogen niet mogen zien). Deze werd de avond voor het huwelijk aan mijn toekomstige man afgeleverd, kwestie van te weten welk vlees hij in de kuip had. Ik had niet voor niets mezelf zo hard in het zweet gezet om 4o extra kilo’s kwijt te raken.
Hoe ik die 40kg verloor, lees je hier.
De grote dag
Korte nacht, de zenuwen waren nu wel gearriveerd. Al viel het mee totdat de kapster haar tijd niet goed ingedeeld had om de haren van mijn dochter, zus en mezelf te doen. Gelukkig was de weddingplanner er om alle kalmte te bewaren en te zorgen voor een goede communicatie tussen zowel gasten, kapster, make-up artiest en fotograaf. Ook mijn getuige, bruidsmeisjes en mama zorgde voor een aangename sfeer. Toch liep ik op de tippen van mijn tenen, want zo in de spotlights staan is niet echt iets om elke dag te doen. Alles moest dan ook perfect verlopen zodat iedereen zich amuseerde.
Tussendoor was er tijd om foto’s te nemen van iedereen die er was, schoonzusjes, getuige, mijn mama,… En er werd ook nog even op het bed gesprongen!
Ondertussen bij de bruidegom maakte ook iedereen zich klaar.
Toen ik de gasten buiten hoorde en mijn toekomstige uit de bruidswagen stapte, kon ik al helemaal niet meer. Mijn kleed moest nog dichtgesnoerd en de fotograaf vond de juiste hoek niet om te fotograferen. Even de pose overdoen? “Laat maar, hij is daar, ik wil naar beneden!” Gelukkig had ik een getuige die dacht aan alles, grabbelde mijn spullen bij elkaar en nam alles uit handen.
Die blik toen ik de deur opende! Ik zag het in zijn ogen, hij was fier, maar op van de zenuwen. Ook hij loopt niet graag in de spotlights, alle ogen waren op ons gericht. Ahja, het was dan ook onze dag! De kindjes zagen er superschattig uit en iedereen had zich ondertussen in de straat verzameld. Supertof! De bruidswagen en bruidsboeket ook dik oké. Dit nam Marco op zich, dus ik had er geen inspraak over. Aan het boeket hingen dan foto medaillons van sterren die er niet meer bij konden zijn. Tijd om te vertrekken naar het gemeentehuis. Er werd gelachen en gelukkig getekend door beide partijen. Yes, he’s mine!
Daarna volgde de ceremonie, hiervoor kozen we niet voor de kerk. Wel voor een hele persoonlijke ceremonie in intieme kring. Volledig geregeld door Huisvandemens. Echt een aanrader! We hadden veel voorbereidingswerk met de ceremoniemeester, maar het was echt de moeite. De vele vragenlijsten over ons als koppel, maar ook de individuele sessies zorgde voor een mooi eindresultaat. Een persoonlijk verhaal over ons, maar ook lieve woorden van familieleden die stiekem werden gevraagd om het woord te nemen op onze grote dag. Daar pinkte we spontaan wel een traantje voor weg.
Lees ook: Met de kinderen naar Sicilië : Wij delen onze leukste tips!
Ook onze dierbaren die er niet meer bij konden zijn, werden niet vergeten.
Tijd voor wat eten! Ik heb zelfs geen idee meer wat het was, de zenuwen namen het compleet over. Wat ik wel weet ik dat het de anderen gesmaakt heeft, dus missie geslaagd! Ondertussen namen we even afscheid om foto’s te gaan maken. Een heel karwei en best uitputtend, op de laatste foto’s zie je ook het enthousiasme bij mijn geduldige man verdwijnen 🙂 Het eindresultaat was wel de moeite!
Het avondfeest
Ik had nog net tijd voor een plasje, al werd dat een hele klus met zo een gigantisch kleed! Grabbelde iets lekkers uit de keuken en bewonderde de bruidstaart die ze hadden afgeleverd. De gasten arriveerde, er werd een polaroid van hen gemaakt en die konden ze dan inruilen voor hun tafelnummer dat aan een koord hing in de zaal. Na het feest kregen ze hun polaroid terug om er iets op te schrijven voor het gastenboek. Een supertoffe herinnering!
Toen de gasten eenmaal gearriveerd waren, was het tijd om aan te vallen. We hadden gekozen voor een warm en koud buffet in Italiaanse stijl. Opnieuw kan ik niet navertellen wat ik die avond gegeten heb, volgens mij was het niet veel want ik moest heel vaak opstaan. Gelukkig kregen we ook over het eten veel leuke reacties, dus dat het lekker was is een feit.
Iets voor middernacht was het tijd voor de openingsdans. Samen schuifelde we een beetje zenuwachtig over de dansvloer op “Il mondo è mio”, het nummer van Aladdin. Dit was tenslotte ons sprookje, hier hadden we 13 jaar op gewacht. Het was geweldig! Zeker toen we even later werden ingedraaid met toiletpapier.
Na de dans volgde dan eindelijk de taart. Een kunstwerk gemaakt door een hele lieve dame die ik vond via een taartenforum. Ik reed dan ook heel wat kilometers voor een proevertje, maar ze was superaardig. De dag zelf bracht ze de taart naar de zaal, werkte alles af en pas als ik tevreden was zou ze weer vertrekken. Geweldige dame en wat een kunstwerk ze maakte. Aan de ene kant maakte ze het kostuum van mijn man na en aan de andere kant mijn jurk. De binnenkant waren 3 verschillende lagen en smaken. Red velvet weet ik nog, maar de rest ontglipt me.
Ik denk dat het feest doorging tot een uur of vier. De gasten kregen allemaal nog een bedankje bij vertrek, ook de kindjes kregen een schattige bellenblaas. Einde van een prachtige dag!
We werden afgezet aan het Carbon hotel en genoten van een lang bad en kinderloze nacht. ‘S ochtends nog een heerlijk ontbijt en dan was het tijd voor de huwelijksreis. Voor onze kindjes werd uitstekend gezorgd, toch was het vreemd om 8 dagen van hun weg te zijn. De vakantie was zalig en vooral heel rustgevend, maar het weerzien met de kinderen was het toppunt van een geweldige september maand!
………………………………………………….
Werd je geïnspireerd door dit artikel en vond je de informatie nuttig? Deel het dan zeker verder, dat helpt ons en de blog om te groeien(DANKJEWEL)! Tag ook zeker @LIEVELYNEPUNTBE op social media als je aan de slag gaat met één van onze tips. Ik zie het graag voorbij komen en deel het verder!
*Sommige blogs bevatten affiliate linkjes. Door op deze links te klikken en iets te kopen, ontvangt Lievelyne een kleine commissie. Voor jou hangen hier GEEN extra kosten aan vast!
Volg je ons al op Instagram en Facebook?
