Zie ginds komen de feestdagen, de kerstvakantie, maar ook de eindejaarstoetsen en de nieuwjaarsbrieven weer aan.
De drukste maand van het jaar. En die werd meteen ingezet met de komst van de goedheilig man. Onmiddellijk gevolgd door de toetsenperiode voor de oudste. En binnenkort de hele gekte van de Kerstdagen.
Mijn twee meisjes zijn hoogsensitief. Elk op een totaal andere manier, daardoor heeft deze drukke decembermaand een grote invloed op hun. Ze worden over en weer geslingerd tussen spanning en plezier. Wachten op de Sint, brengt hij het speelgoed van hun lijstjes? Zijn ze wel braaf geweest? Sint ontmoeten op 1 of ander feestje, Sint die voorleest uit zijn grote boek, de ontlading van de cadeautjes … Het vraagt veel van die hypergevoelige hersentjes.
De oudste kan ’s avonds niet slapen, de jongste is al om 5u40 klaarwakker. ELKE dag. En dan volgen de toetsen… Mijn 9-jarige moet al behoorlijk wat leerstof verwerken. Breuken en dergelijke. Dus dat vraagt extra oefenen, met mama. Dezelfde mama die ook hoogdringend met het nieuwe prinsessen kasteel van Playmobil MOET spelen van de jongste. Ja, MOET. Ik kan me helaas nog niet in twee splitsen, dus haal ik mijn beste onderhandelingstechnieken boven. En zo gaat het hier elke avond deze week. Totdat die toetsen gepasseerd zijn. Het volgende stressmoment kondigt zich dan al aan. Ik ga 3 dagen op citytrip (In december?! What was I thinking?!) en dat is toch wel pittig voor mijn kindjes. Gelukkig is er vaderlief. In praktijk wordt dat 3 dagen feest voor de meisjes, maar de aanloop is zo intens. Want die hersentjes draaien op volle toeren.
En dan komen eindelijk die feestdagen. Warmte, gezelligheid, familie, lekker eten… Maar voor hoogsensitieve mensen een zeer vermoeiende periode. Want 1001 indrukken, de regelmaat die wegvalt, door de kerstboom thuis wat reorganisatie, overdadig eten, drukte, oh en voor de ganse familie de Nieuwjaarsbrief opzeggen. Nu klink ik misschien een beetje te negatief. Zo bedoel ik het niet. Het blijft de gezelligste periode van het jaar. Maar ook de vermoeiendste, vooral op mentaal vlak. Al die prikkels moeten verwerkt worden. Dus we weten het al, het is perfect normaal dat we wat vermoeider zijn, de kids wat drukker, wat korter van stof,… Of dat ze soms net wat stiller zijn of opeens geen spaghettisaus meer lusten.
En dan komt januari… Alles wordt weer normaal, terug regelmaat, goede voornemens en al een kleine knipoog naar de lente.
Jingle all the way!
