[:en]Heel veel stilte op de blog, ik weet het ! De zin ontbreekt me en ik vond de moed niet om ook deze blog te schrijven. Vandaag herpak ik me en vertel ik over mijn 30e verjaardag. Iets wat heel leuk begon, maar eindigde met veel verdriet…

Vrijdag 17 november 2017

 

Exact een maand geleden realiseer ik me nu ! Dat moet toeval zijn… Eigenlijk begon mijn verjaardag al de avond ervoor, toen ik terugkeerde van de avondles. Het huis was versierd met grote borden “30” en enkele gênante foto’s uit mijn jeugdjaren 🙂 Ik had mijn man duidelijke instructies gegeven : “Ik wil geen verrassingsfeest of foto’s die worden opgehangen”. Doe mij maar gewoon een weekendje weg, ver weg van alles, zodat ik in stilte 30 kan worden. Verschrikkelijk vond ik het om ouder te worden dit jaar !

Vrijdagmorgen brachten we onze kindjes naar school en had mijn man een dagje shoppen gepland. Zalig onder ons 2 eens even door de shopping van Luik slenteren. Lekker op het gemak met tussendoor tijd voor een koffie met een heerlijke wafel. Mijn lijn ? Welke lijn ?

‘S avond gingen we dan gezellig eten bij mijn mama, samen met mijn zus, schoonbroer, de kindjes en natuurlijk mijn stiefpapa. Gewoon gezellig ! Ik gaf ook even een zucht van opluchting omdat het geen verrassingsfeestje werd. Mijn man liet niet veel los over zijn planning dus ik ging er gewoon in mee. Wel had ik mijn koffertje moeten maken, want de volgende dag zouden we op weekend vertrekken. Spannend ! Maar eerst, TAAAART !

Zaterdag 18 november 2017

Geen kindjes die ons wekte, maar wel de wekker ! Zonder haast stonden we op, dronken we koffie en maakte we ons klaar voor 2 dagen quality time. Onderweg vertelde mijn man me dan eindelijk waar we heen gingen : Brugge ! Daar waren we beide nog nooit geweest dus ik was zeker nieuwsgierig naar de stad. Natuurlijk stopte we onderweg nog even voor koffie en ontbijt.

Aangekomen in Brugge, stopten we bij een oud kasteel. Ons knus hotel met vijver waar je gezellig kon wandelen. Erg vriendelijk werden we onthaalt en geïnformeerd over het ontbijt voor de volgende dag. We dropten onze koffer op de kamer en reden meteen naar het centrum. Omdat we graag veel van de stad wouden zien, parkeerde we onze auto dan ook iets verder van het centrum. Het was dus een eindje wandelen, maar we kwamen op die manier langs een paar hele mooie delen van de stad.

We moesten nog erg lachen om de rode deurtjes bovenin de toren. We verzinde een verhaaltje over wie of wat er daarachter zou zitten. Tja, zo zijn we nu eenmaal, overal kunnen we samen wel om lachen en fantasie hebben we genoeg 😉

In deze vitrine zaten allemaal verrassingen uit een kinderei, hoe grappig is dat ? Even een klein beetje nostalgie, het ging van Happy Hippo’s tot De Smurfen.

Het Burg plein met de Belfort toren in de verte. Die hebben we ook beklommen, omg waarom deden we dat !

Dit werk van de Kinderkustacademie vond ik ook wel indrukwekkend. Brugge nagemaakt uit karton, tot in detail !

En dan was het tijd om de trappen van het Belfort te beklimmen ! We hadden geluk, de rij was niet tot onder, dus we konden halverwege aanschuiven, dit duurde een dik half uur. Je betaalt 10€ per persoon voor deze marteling van 366 trappen. Het wachten duurt lang omdat je in de smalle trappentoren omhoog en omlaag gaand verkeer hebt. iedere keer als er iemand uit de toren komt, kan de volgende erin. Het begint redelijk onderaan, maar hoe hoger je gaat, hoe smaller de toren wordt.

Het uitzicht is wel de moeite als je eenmaal boven bent !

Na onze beklimming zochten we even de warmte op in een gezellige brasserie en dronken we een cappuccino met slagroom, hmmm.

En vervolgens wandelde we nog even verder voordat we op zoek gingen naar een plekje om te eten. De avond viel en de stad zag er opeens weer heel anders en gezellig uit door de verlichting.

Via de Tripadvisor app vonden we een plekje om te eten, maar toen we er bijna waren werden we aangetrokken door een kleine Italiaanse zaak. Ze serveerden pizza met Truffel, dus dat moest ik proberen ! Bij binnenkomst was er maar één tafeltje gevuld, de dame die de bediening deed leek erg zenuwachtig maar heel vriendelijk en de kok stond alleen in de keuken. We gingen natuurlijk twijfelen en bekeken even de recensies op Tripadvisor. Die waren niet erg positief… Toch liep de zaak stilletjes wel vol en een uur later waren alle tafels bezet. De kok had nergens last van, hij maakte op zijn gemak alle gerechten klaar. Liet zijn keuken even achter om aan de andere kant even de pizza klaar te maken. Zonder al te lang wachten stond opeens ons eten voor onze neus. Wow, hoe deed hij dat ?!

Ik kan je met zekerheid zeggen dat de recensies er volledig langs zaten, mijn man en ik hebben hier heerlijk gegeten ! Dus grazie Vincenzo !

Brugge kan je natuurlijk niet verlaten zonder wat heerlijke chocolade, deze zaak had enkele hele leuke kunstwerkjes.

Zondag 19 november 2017

Opstaan, douchen en dan naar onder voor een heerlijk ontbijtje. Na het ontbijt maakte we onze koffer en checkte we uit om vervolgens te vertrekken richting Blankenberge. De winkels waren allemaal open dus dat was een meevallertje voor mij 😉

Natuurlijk maakte we ook een heerlijke wandeling over het strand, daar kon je letterlijk een frisse neus halen. Het was frisjes, maar dat maakte het niet minder leuk.

En zo wandelde we naar Sealife, ik ben nogal een dierenvriend en ook al die vissen maakte me wel nieuwsgierig. Sealife zou zich inzetten voor gewonde dieren. Zo zitten er veel zeehondjes in het park, maar deze worden na verzorging weer terug losgelaten. Ik hoop dus heel erg dat ik iets moois heb gesteund, want sommige kleine verblijfjes lieten me twijfelen aan de goede zorgen. Het was er niet erg groot, maar ik vond het zeker de moeite om eens gezien te hebben.

En zo wandelde we terug naar de auto om terug te keren naar huis, naar onze kindjes. Die moesten we natuurlijk nog allemaal gaan ophalen en dan in bad doen, want de volgende dag was het weer school en werken.

En dan staat de tijd even stil…

We kregen een telefoontje met het nieuws dat mijn peter, de jongste broer van mijn mama, overleden was. Vol ongeloof en zoekend naar woorden wou ik een reactie geven, maar ik vond de woorden niet en kon het op dat moment ook nog niet geloven. Ik legde de telefoon neer en vertelde mijn man het trieste nieuws. Stilzwijgend reden we de laatste kilometers naar huis. Er spoken zoveel gedachten door je hoofd, maar het verdriet moest nog even wachten. We haalden de kinderen één voor één op, deden ze in bad en staken ze in bed met een kusje en een knuffel.

De dagen erna werden gevuld met heel veel verdriet, vragen, spijt, ongeloof, … Er was ook geen ruimte om te rouwen, voor de kinderen gingen we gewoon verder. De oudste had al wel het besef. Toen ik ’s avonds bij de familie zat om steun te bieden en te krijgen, vroeg ze aan haar papa waarom mama zo verdrietig was. Mijn man antwoordde erop dat haar nichtje haar papa gestorven was en dat ze nu geen papa meer heeft. Daarop antwoorden onze dochter : ” Maar papa, dat is niet waar. Haar papa zal voor altijd in haar hartje blijven.” Erg mooi hoe kinderen kunnen omgaan met dingen.

De dag erna nam ook ik even de tijd om met haar te praten. Ik legde haar uit dat volwassen mensen ook verdrietig kunnen zijn en dat het oké is. Ook vertelde ik haar dat we niet voor altijd verdrietig zullen blijven. De hele week maakte ze tekeningen en schreef ze van alles op. Ze wou ons troosten, wat heel erg lief was…

Een week later was de crematie en dan denk je dat je het kan afsluiten en doorgaan. Helaas, niets is minder waar. Er zijn dagen dat je er heel goed mee om kan gaan, je gewoon lacht en plezier maakt alsof het nooit anders was. Wanneer je dan in je bed kruipt, begint je hoofd met het opgraven van herinneringen en stel je jezelf zoveel vragen. Je laat je tranen lopen en hapt naar adem, omdat je nog zoveel dingen had willen zeggen. Helaas is het daarvoor te laat. Daarom wil ik deze blog afsluiten met een boodschap aan iedereen die dit leest. Wees lief voor elkaar en spreek de de dingen uit die je dwarszitten. Zie je iemand graag ? Zeg het dan hardop. Want voor je het goed en wel beseft, is het te laat.

 

 

 [:]