Op 1 september moesten alle kindjes in België terug naar school. Dat het een vrijdag was maakte dan ook geen verschil. De middelste maakte 2 dagen ervoor wel al kennis met het eerste leerjaar en de nieuwe juf. We mochten naar school gaan en even rondkijken in de klas, kregen alle nodige uitleg en dronken een glaasje achteraf.

Ik was erg blij toen juf A. de naam afriep van mijn zoontje. Er zouden roddels rondgaan dat het een strenge juf is, maar daar merkte ik 3 jaar geleden niets van. Mijn dochtertje zat toen in haar klasje en vond het geweldig! En ouders, laten we eerlijk zijn: Juffen moeten “streng” zijn. Zij brengen 5 van de 7 dagen door met onze kinderen en hebben er vaak meer dan 15 in de klas. Ik weet me soms even geen raad meer met 3 dus heb groot respect voor een leerkracht.

Ook toen we naar de klas gingen kijken en de juf aan het woord was, bleek dat ze echt wel ervaring heeft. Ze sprak met de kinderen op zo een toffe manier, ik wilde er bijna zelf blijven zitten 🙂

Ook HUP was aanwezig! Samen met hem zullen de kindjes leren lezen, schrijven en tellen!

Achter op de bank stond het schrijfgerief klaar. Ieder zijn of haar eigen bakje met kleurtjes, een gom en potlood. En alles mooi voorzien van hun eigen naam, over goede voorbereiding gesproken! Extra aankopen hoeven we dus niet meer te doen, de potlood waar ze in het eerste mee schrijven komt elke dag mee naar huis. Handig toch?

1 september

Alle brooddoosjes stonden klaar in de koelkast en konden ’s morgens gewoon de boekentas in. Ook de turnzakken stonden klaar, de motivatie was er en de ochtendspits ging vlot. We vertrokken met aparte auto’s, mijn man moest gaan werken na het afscheid aan school. Op het schoolplein een paar bekende gezichten, hun neefje mocht dit jaar ook naar het eerste kleuterklasje en was helemaal enthousiast. Ook hun nichtje stond al klaar met heel veel zin. Na alle kusjes en knuffeltjes liep ik met de 2 oudste naar de andere speelplaats. Meteen liepen ze beide al flink naar hun rij. Alle ouders van de 6-jarigen mochten nog even mee tot aan de klas. Toen ik zag dat mijn zoontje met een brede glimlach aan zijn bankje zat, nam ik afscheid. Oeff!

Ik wandelde even terug naar de kleuters om te zien of ook de kleinste goed gestart was. Toen ik hem op de arm van mijn man zag, vreesde ik al voor wat traantjes. Omdat hij moest gaan werken nam ik hem over en liepen we naar het klasje. Daar aangekomen volgde al snel de tranen. “Ik wil niet!” riep hij. In het klasje liep ik even met hem rond en vertelde hem wat er allemaal te doen was en hoe leuk het eruitziet. Eventjes dacht ik dat hij bijgedraaid was… Tot het afscheid volgde. Hij klemde zich aan me vast en begon te wenen en roepen “mama, mama, ik wil niet!”. Natuurlijk wist ik dat het wel zou overgaan als ik niet meer in beeld was, maar toch… De juf had haar handen vol, maar nam hem toch van me over en snel glipte ik de deur uit. Daar bleef ik dan even staan om te zuchten en toch nog te piepen door het venster. Hij stond op het bankje te snikken. Met buikpijn verliet ik het schoolgebouw.

Daar ging mijn feestje 😀 Ik hoopte de hele dag dat alle kinderen het leuk hadden op school en was eigenlijk erg opgelucht toen het tijd was om te op te halen. En zoals ik al kon raden, alle kinderen kwamen me toegelopen met een brede glimlach! Al die bezorgdheid bleek dus niet nodig te zijn. Juffen weten heus wel wat ze doen.

In de auto en thuis aan de tafel vertelde ze alle drie wat ze hadden gedaan. Omdat het in België Buitenspeeldag was, moest er nog niet geleerd worden en volgde er ook nog geen huiswerk. Maar vanaf 4 september is het natuurlijk weer keihard erin vliegen! Vooral de oudste in het vierde, zal veel werk hebben.

Hoe deden jullie kindjes het?