… Of beter gezegd broedeieren via de post

Dat ik van dieren hou, is nu al wel duidelijk voor de mensen die me al even volgen. Thuis heb ik al een mooie verzameling 🙂 2 jaar geleden adopteerde ik 3 kuikentjes van de kippenfokker uit ons dorp. Hij had in een klein doosje 4 kuikentjes zitten, waarvan 1 een eendje was. Spijtig, maar voor het eendje had ik geen ruimte. De 3 kuikentjes bracht ik groot met veel liefde, warmte en geduld. Helaas haalde eentje het niet, tot groot verdriet van mijn zoontje (en andere kinderen). Ze hadden elk één kuikentje en mochten het ook een naam geven. Dus nu had één van de kindjes geen kuikentje meer.

De andere 2 groeide op tot een witte en bruine hen. We hebben wel lang getwijfeld aan de bruine hen aangezien ze een felrode en grote kam heeft. Toen ze eenmaal aan de leg waren, was het duidelijk 🙂

Dit jaar wou ik graag een paar kipjes bij. Ik ging op zoek naar Cochin kriel kipjes en ze moesten parelgrijs zijn. Tja, vindt ze maar eens in Limburg.  Omdat ik geen succes had, probeerde ik te zoeken in andere regio’s en uiteindelijk vond ik iemand in West-Vlaanderen die eitjes had. Ik vroeg hem of hij ze per post wilde sturen en dat was geen probleem. Helaas had hij net al zijn parelgrijze eitjes verkocht en had hij er nog maar 7 van die week. Dus ik ging akkoord met 7.

Uiteindelijk kreeg ik na een dikke week een berichtje dat ik ze kon gaan afhalen in een Kialapunt. De eitjes zaten goed verpakt in een kleine doos.

In de kartonnen doos zat dan nog een eierdoos. In de eierdoos zat dan nog een eierdoos met daarin 7 kleine eitjes in keukenpapier gedraaid. Elk eitje was ook voorzien van een datum en kleur. “Parel” staat dus voor parelgrijs. Ik stelde me wel vragen bij het feit dat hij een stift gebruikte om dit op de eitjes te schrijven. Normaal doe je dat met potlood omdat een stift giftig kan zijn en dus schade toebrengt aan je kuiken.

De eitjes liet ik dan nog 24 uur rusten op de kast. Dit is nodig om alle luchtbellen te verwijderen. Ondertussen ging ik aan het werk in het kippenhok. Ik maakte het nog een keertje schoon en vulde het hooi even bij. Ondertussen konden de dames nog even wandelen in de tuin en genieten van een zandbad.

Tijd om te broeden

De witte hen mocht de eitjes gaan uitbroeden. Ze was al enige tijd broeds en kwam maar niet van haar eigen (onbevruchte) eieren af. Ik moest haar dus regelmatig even eraf halen zodat ze zou eten, drinken en even de poten strekken.

De volgende dag konden haar eieren dan vervangen worden door de Cochin kriel eitjes. En vanaf dan was het geduld hebben en hopen op een goede uitkomst.

Het was nog maar de vraag of de hen ging blijven zitten aangezien ze al eventjes broeds was. Ik merkte dat ze vaker van haar eieren ging en redelijk lang wegbleef. Als de eieren te lang koud liggen, is het slecht voor de groei van het kuiken. Toch liet ik de natuur beslissen.

Volgens mijn aftel app op de Iphone, zouden de eitjes uitkomen op vrijdag 19 mei 2017. Ik ging ’s morgens even kijken en luisteren. Normaal kan je de kuikentjes op de voorlaatste dag horen piepen vanuit het ei. Helaas, ik hoorde niets en de eitjes waren ook nog niet aangepikt. Ook de dag erna niets te zien. Ik liet ze toch liggen in de hoop dat ze te laat waren, maar verwachtte er niet meer teveel van.

Op zondagnamiddag ging ik opnieuw nog eens kijken. Bij het omhooghouden van de hen zag ik een gebroken eierschaal, volledig leeg. Ik dacht eerst dat moeder kip dit gedaan had, maar opeens hoorde ik gepiep! Toen ik de kip iets verder omhoog tilde, zag ik een klein geel/grijs kuikentje! Wat schattig!!

Fier als een gieter riep ik iedereen erbij en liet hen eventjes kijken. Daarna deed ik het hok weer dicht en liet ze rustig alleen. Stress zou ervoor zorgen dat ze van het nest zou gaan of misschien zelfs het kuiken zo pikken. De dagen erna kwamen er geen kuikentjes bij. Ik deed dus een poging om de eitjes te gaan schouwen. Ik nam ze mee en in een donkere ruimte hield ik ze boven een zaklamp. Er was geen kuiken te zien, wel een dooier. Dus de overige eitjes waren niet bevrucht of hebben de lange reis niet overleefd. Gelukkig deed het kuikentje dat we hadden het wel goed.

Op internet ging ik op zoek naar hoe je het geslacht kon herkennen. Bij Cochin krielen zou je dat kunnen zien aan het vleugels en aan hun veren. Hennen zouden sneller hun veren krijgen dan hanen. Dit kuiken zat toch snel in de veren dus ik gok op een hen.

Moeder kloek zorgt wel goed voor haar jong. Even uitkijken bij het vangen van het kleine kuikentje, want ze durft pikken!

10 dagen later was het geen pluizenbolletje meer, de mooie parelgrijze veren kwamen duidelijk tevoorschijn. Alles leren ze ook van de moeder. Grappig om te zien hoe het kleintje alles kopieert wat mama doet.

Moeder kip liet haar jong nu ook meer en meer vrij. Ik liet haar dus vaker uit de ren zodat ze even haar poten kon strekken. Het eerste wat ze dan deed was een lekker zandbadje nemen.

In het begin was het kuiken erg bang en liep het weg als je het wou opnemen. Na een tijdje werd ze het gewend en bleef ze staan. Nog een tijdje later kwam ze al aangelopen als ze me zag. Cochin kippen staan bekend voor hun lief karakter. Je kan ze erg tam krijgen en zijn vooral erg geschikt voor kinderen. De ideale huiskip dus!

Lees ook het verhaal over onze geadopteerde Galgo

Omdat de grote kippenren niet volledig voorzien is van kuikendraad, durfde ik haar niet los te laten erin. Op een dag vond ik haar toch in de kippenren samen met moeder kip en haar zus. Wonder boven wonder was ze niet door de Bekaert geglipt en wandelde ze gewoon achter moeder aan. De andere kip liet haar gelukkig ook met rust.

En dit is hoe het kuiken er 8 weken later uitziet. Weg donzige vacht, ik ben nu een minikip.

Ik kan iedereen die kippen wil dit ras aanraden. Dit is wel een kriel kip, dus de kleinere versie van de Cochin. De eitjes zijn ook veel kleiner dan de dikke eieren die de andere hennen leggen. Of deze evenveel legt als onze andere hennen, daar moeten we nog achter komen. Ik gok dat het minder zal zien aangezien dit een sierkipje is. De andere 2 zijn echte legkippen (Leghorn).

Heb jij ook kippen? Laat je ze ook elke dag even wandelen door de tuin? Wij vinden het heel leuk dat ze tam zijn en de lekkere eitjes zijn een bonus.

▪ ▪ ▪
✖Volg mij op Instagram

✖Like mij op Facebook

✖Voeg mij toe op Pinterest

✖Volg jij me al op Bloglovin’ ?